5 sierpnia

1940

Rządy Polski i Wielkiej Brytanii podpisały status organizacyjny i operacyjny na mocy którego Polskie Siły Zbrojne pod względem operacyjnym podlegać miały dowództwu brytyjskiemu. Umowa formalizowała pobyt polskich żołnierzy na terenie Wielkiej Brytanii.

1884

W Warszawie urodził się Ludwik Hirszfeld - polski profesor doktor habilitowany żydowskiego pochodzenia, wybitny serolog, bakteriolog i immunolog, który odkrył prawa dziedziczenia grup krwi, zaproponował oznaczenie grup krwi A, B, AB i O (którymi obecnie się posługujemy) oraz oznaczył czynnik Rh i odkrył przyczynę konfliktu serologicznego. Studiował medycynę na Uniwersytetach w Würzburgu i Berlinie. Był asystentem w Instytucie Badań Raka w Heidelbergu oraz w Zakładzie Higieny Uniwersytetu w Zurychu. W czasie I wojny światowej zwalczał epidemię tyfusu plamistego w Serbii. W czasie okupacji hitlerowskiej został przesiedlony do warszawskiego getta, gdzie nielegalnie zajmował się leczeniem chorych na tyfus. W lipcu 1942 roku uciekł z getta i ukrywał się pod fikcyjnym nazwiskiem. Po wyparciu żołnierzy Wehrmachtu z Lublina w 1944 rozpoczął wykłady na UMCS. W 1950 został nominowany do nagrody Nobla w dziedzinie medycyny za wyjaśnienie zagadki zjawiska konfliktu serologicznego między matką a płodem. W 1952 utworzył we Wrocławiu Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN, którego został dyrektorem. Profesor zmarł 7 marca 1954 roku we Wrocławiu. Pozostawił po sobie blisko 400 prac naukowych, które mają olbrzymie znaczenie w dziedzinie biologii, medycyny, a także w prawie (w kwestii ustalenia ojcostwa).

1864

Na stokach Cytadeli warszawskiej Rosjanie powiesili generała Romualda Traugutta, dyktatora Powstania styczniowego, i jego bliskich współpracowników. Generał Traugutt był ostatnim prezesem Rządu Narodowego, początkowo służył w armii rosyjskiej. Po wybuchu walk przeszedł na stronę powstańców. 17 października 1863 r. po upadku Rządu Narodowego został wybrany na przywódcę Powstania styczniowego. Realizował program ,,czerwonych”. Był zwolennikiem bezkompromisowej walki z zaborcą. Generał Traugutt odtworzył centralne władze państwowe, zreorganizował siły powstania, próbował powołać pospolite ruszenie chłopów, nawiązał kontakty z europejskimi ruchami rewolucyjnymi i demokratycznymi. Generał Traugutt został pojmany przez rosyjską policję w kwietniu 1864 roku. Osadzono go na Pawiaku, a później w X Pawilonie Cytadeli warszawskiej. Rosjanie próbowali wydobyć od niego informacje dotyczące dowódców powstania, jednak generał nikogo nie wydał. W jednym z listów z carskiego więzienia napisał: „Bóg włada losami ludów, a choćby szubienica, to jednym więcej triumfem i czy odwrót, czy też naprzód, idźcie według potrzeby, jaką sprawa Ojczyzny wskaże”. Kardynał Stefan Wyszyński uznał generała Traugutta za męczennika za Wiarę i Ojczyznę powieszonego i starał się o jego beatyfikację.

1772

W Petersburgu podpisany został traktat rozbiorowy nazywany pózniej pierwszym rozbiorem Polski. Austria otrzymała całą południową Polskę po Zbrucz ze Lwowem, ale bez Krakowa (83 tys. km² oraz 2,7 mln mieszkańców). Przy czym już w 1770 r. Austria samorzutnie przejęła Spisz i powiaty nowotarski , nowosądecki i czorsztyński. Prusy anektowały Warmię i Prusy Królewskie ( Pomorze Gdańskie), lecz bez Gdańska i Torunia (36 tys. km² oraz 600 tys. mieszkańców). W ten sposób król Prus Fryderyk II Wielki zrealizował swe wieloletnie marzenia o państwie na jednolitym obszarze od Niemna do Łaby . Rosja zagarnęła Inflanty Polskie oraz wschodnie, peryferyjne krańce Rzeczypospolitej za Dnieprem , Drucią i Dźwiną (województwa: mścisławskie , witebskie i połockie oraz część mińskiego i inflanckiego – ogółem 92 tys. km² oraz 1,3 mln mieszkańców), utrzymując poza tym swój protektorat nad resztą okrojonego kraju. Polska straciła 211 tys. km² i 4,5 miliona ludności.

1844

W Warszawie urodził się Ludwik Hirszfeld - polski profesor doktor habilitowany żydowskiego pochodzenia, wybitny serolog, bakteriolog i immunolog, który odkrył prawa dziedziczenia grup krwi, zaproponował oznaczenie grup krwi A, B, AB i O (którymi obecnie się posługujemy) oraz oznaczył czynnik Rh i odkrył przyczynę konfliktu serologicznego.

Studiował medycynę na Uniwersytetach w Würzburgu i Berlinie. Był asystentem w Instytucie Badań Raka w Heidelbergu oraz w Zakładzie Higieny Uniwersytetu w Zurychu. W czasie I wojny światowej zwalczał epidemię tyfusu plamistego w Serbii. W czasie okupacji hitlerowskiej został przesiedlony do warszawskiego getta, gdzie nielegalnie zajmował się leczeniem chorych na tyfus. W lipcu 1942 roku uciekł z getta i ukrywał się pod fikcyjnym nazwiskiem. Po wyparciu żołnierzy Wehrmachtu z Lublina w 1944 rozpoczął wykłady na UMCS. W 1950 został nominowany do nagrody Nobla w dziedzinie medycyny za wyjaśnienie zagadki zjawiska konfliktu serologicznego między matką a płodem. W 1952 utworzył we Wrocławiu Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN, którego został dyrektorem. Profesor zmarł 7 marca 1954 roku we Wrocławiu. Pozostawił po sobie blisko 400 prac naukowych, które mają olbrzymie znaczenie w dziedzinie biologii, medycyny, a także w prawie (w kwestii ustalenia ojcostwa).

---

Edytuj tę stronę dzieląc się własnymi notatkami!