27 lutego
2023
2022
US official: Russian invasion of Ukraine risks release of dangerous pathogens
Możliwe, że USA rozwija patogeny na Ukrainie w Odessie i teraz amerykanie boją się, że rosjanie przejmą te laboratoria.
2016
Cari fratelli massoni
1987
Prawdopodobnie zamordowany: https://pl.wikipedia.org/wiki/Franciszek_Blachnicki
1945
Nad Odrą żołnierze 6. Warszawskiego Batalionu Pontowo-Mostowego wbili pierwszy polski słup graniczny na nowej granicy polsko-niemieckiej. Aktu tego dokonali ppor. Władysław Cieślak, chor. Stefan Kobek, plut. Zenobiusz Janicki i plut. Henryk Kalinowski, a słup wyciosał cieśla z Wołynia– kpr. Adolf Wydrzyński.. Słup graniczny był biało-czerwony z wizerunkiem Orła Białego z napisem „Polska”. Pod słupem zakopali butelkę z dokumentem, pod którym się podpisali: „Oddział Wojska Polskiego pomagając Armii Czerwonej w rozgromieniu wroga hitlerowskich Niemiec walczył za Polskę niepodległą i demokratyczną. Na brzegu Odry zginęli niżej wymienieni podoficerowie: sierż. Majchrzak Mieczysław, plut. Fijałkowski Mieczysław, kpr. Wydrzyński Adolf, st. saper Chemus Stanisław, st. saper Woźniak Władysław, st. saper Habrych Zygmunt, szeregowcy: Pietrzyk Feliks, Rumyński Władysław, Dorożko Jan, Kolęda Stanisław. Zginęli na polu chwały. Cześć ich pamięci. 30 żołnierzy zostało rannych”.
1664
Za zdradę rozstrzelany zostaje Iwan Bohun, pułkownik kozacki. Był pierwowzorem Bohuna z “Ogniem i Mieczem”. Tworząc bohaterów Sienkiewicz sięgał do źródeł z epoki. Wybierał postacie autentyczne, ale raczej z drugiego szeregu. W ten sposób mógł kształtować ich powieściowe losy. “Odwaga lwa,chytrość węża, przebiegłość lisa i lekkomyślność wichru drgały w każdej jego żyle .Wolność, step, wojna były jego żywiołem” W następnych wojnach częstokroć wypływało jego nazwisko między nazwiskami najsłynniejszych wodzów kozackich. Postrzał z jakiejś mściwej ręki dosięgnął go w kilka lat później, lecz i wówczas nie przyszedł na niego kres ostatni. Po śmierci księcia Wiśniowieckiego, który z trudów wojennych umarł, gdy państwo łubniańskie odpadło od ciała Rzeczypospolitej, Bohun zawładnął większą częścią jego obszarów. (…) Mówiono także, że uśmiech nie postał nigdy na ustach tego szczególnego człowieka. Żył nie w Łubniach, ale w wiosce, którą z popiołów odbudował i która zwała się Rozłogi. Tam też podobno umarł”. Tak w epilogu „Ogniem i mieczem” Henryk Sienkiewicz opisuje ostatnie lata życia Bohuna. Taka była jego literacka wizja. Bohun zmienia front: W rzeczywistości Bohun zakończył życie w zupełnie innych okolicznościach. Istniał bowiem historyczny pułkownik kozacki Iwan Bohun (a nie Jurko, jak u Sienkiewicza), jedna ze znaczących postaci powstania Chmielnickiego, dowódca, który wielokrotnie wyróżnił się w walce. Jego młodość tonie w mrokach tajemnicy, na arenie historii pojawił się dopiero podczas kozackiej rebelii i szybko zdobył sławę. Podczas oblężenia Zbaraża wdarł się na mury twierdzy i choć został odparty przez obrońców, to za swoje męstwo zyskał uznanie Kozaków i samego Chmielnickiego. Pod Beresteczkiem wyprowadził z klęski resztę pobitych sił kozackich, a pod Batohem przyczynił się do zwycięstwa, dowodząc szarżą konnicy, która przełamała polskie linie. Gdy w 1654 r. na mocy ugody perejasławskiej Ukraina została poddana carowi rosyjskiemu, Bohun głośno zaprotestował. Wysłał list do hetmana Stanisława Potockiego, w którym zadeklarował chęć przejścia na stronę polską. W odpowiedzi szybko zaproponowano mu godność hetmana Ukrainy, tytuł szlachecki i jedno z kresowych starostw. Przeciągnięcie na swoją stronę popularnego pułkownika kozackiego byłoby znacznym sukcesem i mogłoby zostać wykorzystane propagandowo przez Polaków. Niestety, Bohun nagle zmienił zdanie i wrócił do swoich, ujawniając polskie próby pozyskania go. Potem bronił Monasterzysk i Bracławia przed siłami polskimi. Co jakiś czas zmieniał front, raz popierając sojusz Ukrainy z Rosją, drugi raz opowiadając się po stronie Rzeczypospolitej. Prawdopodobnie kolejna taka zdrada sprawiła, że został pozbawiony tytułu pułkownika i uwięziony na zamku w… Malborku. Wyszedł stamtąd w 1663 r. i uczestniczył - znów po stronie polskiej - w kolejnych walkach na Ukrainie. Podczas tej kampanii wojska Rzeczypospolitej i sprzymierzonych z nimi Kozaków spotykały dziwne i nie zawsze uzasadnione przeszkody. Czasem proste zadania okazywały się z jakichś powodów niemożliwe do wykonania. Zaczęto w tym szukać ręki ludzkiej, a wtedy okazało się, że Iwan Bohun donosi Rosjanom o ruchach strony polskiej. Szybko zebrał się sąd wojenny, który wydał wyrok: kara śmierci. Zostaje rozstrzelany w obozie polskim pod Nowogrodem Siewierskim.
1434
W Grodnie wielki książe litewski Zygmunt Kiejstutowicz odnowił zapisy wydanego w 1401 roku przez poprzedniego wielkiego księcia litewskiego Witolda Kiejstutowicza dokumentu, w którym zatwierdzono zwierzchnictwo Władysława Jagiełły i Korony nad Litwą. Dokument ten potwierdzał też przejęcie ziem litewskich przez Królestwo Polskie. Zapisano w nim również klauzulę,która mówiła, że w przypadku bezpotomnej śmierci króla Władysława Jagiełły następcę tronu wybiorą bojarzy litewscy razem z polskimi panami. Dokument ten zatwierdziła następnie w Radomiu rada koronna. Nazwano go Układem Wileńsko- Radomskim.
Subscribe to Notatki historyczne Tomka
Get the latest posts delivered right to your inbox