14 marca

https://en.wikipedia.org/wiki/Pi_Day

2020 - Barany chodzą stadami. Orły latają samotnie

1964

Poeta Antoni Słonimski złożył w kancelarii ówczesnego premiera PRL list protestacyjny przeciwko cenzurze. Podpisane pod nim osobistości polskiej kultury i literatury wyrażały w nim zaniepokojenie o losy polskiego słowa pisanego. Oto treść tego dokumentu: ” Ograniczenia przydziału papieru na druk książek i czasopism oraz zaostrzenie cenzury prasowej stwarza sytuację zagrażającą rozwojowi kultury narodowej. Niżej podpisani, uznając istnienie opinii publicznej, prawa do krytyki, swobodnej dyskusji i rzetelnej informacji za konieczny element postępu, powodowani troską obywatelską, domagają się zmiany polskiej polityki kulturalnej w duchu praw zagwarantowanych przez konstytucję państwa polskiego izgodnych z dobrem narodu.” Pod listem podpisało się 34 sygnatariuszy, wśród których byli: Jerzy Andrzejewski, Maria Dąbrowska, Stanisław Dygat, Marian Falski, Paweł Jasienica, Stefan Kisielewski, Jan Parandowski czy Melchior Wańkowicz (zdjęcie). To właśnie ten ostatni z wymienionych sygnatariuszy został przez władze potraktowany najsurowiej. Oskarżono go o oczernianie PRL i próbowano skazać na pozbawienie wolności. Ostatecznie jednak, chcąc uniknąć całkowitej kompromitacji władza zdecydowała się na wycofanie zarzutów wobec Wańkowicza.

1944

1944 roku banda UPA napadła na wieś Dżurków w powiecie kołomyjskim w województwie stanisławowskim. Bandyci uprowadzili, a następnie zamordowali 14 Polaków. Wspomina Józef Żarski: “Miałem niespełna pięć lat, gdy banderowcy w nocy z 14 na 15 marca 1944 roku podpalili nasz dom. Uciekaliśmy przez pola w kierunku rzeki. Do dziś słyszę świst kul nad naszymi głowami. Rano wróciliśmy do domu. Zastaliśmy pogorzelisko. Wszystko było spalone: zwierzęta, zboże, cały dorobek materialny moich rodziców. Pozostały tylko resztki zboża w nadpalonych workach. Ale żyliśmy. Wiele polskich rodzin doznało wtedy krzywdy ze strony Ukraińców.”

1918

W Warszawie urodził się Bogusław Mierzwa (zdjęcie)-porucznik pilot Wojska Polskiego, porucznik Królewskich Sił Powietrznych. Był absolwentem Szkoły Podchorążych w Dęblinie, którą ukończył w 1939 roku. Służbę w polskim lotnictwie rozpoczynał w 114 Eskadrze Myśliwskiej. Był uczestnikiem wojny obronnej w 1939 roku,po zakończeniu której wyemigrował do Rumunii, a następnie do Francji i Anglii. Tam właśnie służył w słynnym Dywizjonie 303 pod numerem P1389. Odbył 4 loty bojowe i 3 walki powietrzne. 16 kwietnia 1941 roku odbył swój ostatni lot w życiu. Tego dnia z innymi pilotami swojego dywizjonu i kolegami z brytyjskiego 601 poleciał na osłonę bombowców. Celem bombardowania było lotnisko niemieckich myśliwców położone po drugiej stronie kanału La Manche we Francji. Lot do celu przebiegał bez niespodzianek. Natomiast w czasie powrotu z nad celu Polaków zaatakowały nieprzyjacielskie myśliwce. Przeciwnicy strzelali celnie. Efektem tego było zestrzelenie samolotu Polaka. Podporucznik pilot Bogusław Mierzwa zginął śmiercią lotnika.

---

Edytuj tę stronę dzieląc się własnymi notatkami!